My Favorite Sweet Potato

PARA SA LAHAT

Naiinis ako sa mga taong baluktot kung magisip!Paumanhin pos a sinabi ko. Pero yun po ang nararamdaman ko. Bakit? Kasi sa dami ng tao sa mundo hindi lahat ay Open-minded. Maraming taong hindi alam kung anu ba ang tama’t mali. O sadya nga bang ginagawang Mali ang Tama, at ang Tama ginagawang Mali. Kadalasan sa kabataan ngayon sila ay wala sa tamang dereksyun. Ang alam lang nila eh pumasok sa eskwela puporma, para maghanap ng gwapo’t magandang syota at mag-pasikat . Hindi lang yan, lustayin ang pera na binibigay na allowance galling sa Parents nila. Halos hindi man lang marunong pahalagahan ang pera pinagpawisan ng magulang nila. Bat ba ganito ang KABATAAN ngayon? Kulang basa tamang aruga at disiplina ng magulang o tamang gabay? Asan ba ang tinatawag na TAKOT sa DIOS? Meron ba sila nito? Oh TAKOT na meron lang sila ay yung tipong takot mahuli ng Nanay at Tatay nila, na mahuli sa mg kalokohan na pinag-gagawa nila. Tama ba ako o Mali? Sabihin na nating maraming tao lang talaga ay hindi marunong rumespeto at hindi naturuan ng tamang asal. O kaya naman tanggapin nalang natin na ang KABATAAN ngayon ay hindi na magiging PAG-ASA ng bayan. Eto ba ang katotohan na dapat nalang natin ipawalang bahala? O tatahimik nalang tayong walang nagawa? Sa school dyan namumulat ang bata para mabigyan ng magandang kinabukasan. Maraming magulang ang nagsasakripisyo para lang mapag-aral ang kanilang anak para sa kinabukasan din ng kanilang minamahal na anak. Matutuwa ka bang tanggapin na yung pinagmamalaki mung anak na ang alam nalang ay puro gumastos sa walng kwentang bagay, gumimik magdamad, mag-outing kung saan saan. Asan na yung sakripisyo ng magulang mu kung pinanglilibre mu lang sa katropa mu at pinang de-date mu sayong mga syota? Naiisip ba nila yan? Baka naman pagdating sabahay pag pinagsasabihan, magwawala na kala mu kung sino ASTIG, sya pa ang may ganang magalit at sumbatan ang magulang kung kulang ang binibigay na allowance. Ganito na ba talaga ang KABATAAN na sinasabi noon na PAG-ASA ng bayan?

Sa magulang naman. Alam ko’t masakit isipin na bilang ina’t ama, halos ginawa nyo na ang lahat. Pero wala man lang itong magandang isususkli sainyo, kundi puro’t pahirap at pasakit. Damdamin na dinudurog na para na Bulkan kung sasabog, sa subrang sakit na nararamdaman nyo. Halos di nyo maintindihan bat ba ganito ang nangyayari sa buhay nyo. Kadalasan kasi sa kabataan ngayon wala ng TAKOT! Akala nila kaya na nila ang lahat. Pero tanggapin man nila ang katotohanan o hindi. Anak lang sila na sana kahit kunti marunong din magpahalaga ng pinaghirapan ng magulang nila. Tingnan natin yung iba, mga batang paslit na iniwan ng ina, at napadpad sa bahay ampunan. Sila’y nangangailangan ng kalinga ng isang magulang. Hiling nila na sana pagdating ng panahon merong tunay na magulang na magmamahal at mag-aaruga sakanila. Sa mga kabataan, sana matutunan din ninyong pag-aralan kung panu lumugar, magpakumbaba at rumespeto. Hindi lahat kayo ang tama, matutu naman sana kayong mahalagahan eto. At itama kung anu ang mali. Hindi lahat ng bagay pirmanente. Yan po tatandaan nyo. Habang nabubuhay pa ang mga mahal natin sa buhay. Sana po ipadama natin na silay importante saatin. Mahirap na ang mag-sisi sa huli. Darating ang oras na magiging magulang din kayo. Sa panahon nayan. Maiintindihan din ninyo kung anu ang pinagsasabi ko. Concern lang ako. Bahala na kayo humusga sa akin. Basta ang alam ko lang , I wanna share this concern because not all of us are open-minded. Wag mung isarado ang puso mu, kung alam nyo ng mali wag po ninyo ng gagawin. Kasi sa bandang huli kayo rin ang mag-sa suffer ng mga pinag-gagawa nyo. Matutu din sana kayung mahalin ang sarili ninyo. Hindi lahat ng bagay pwede lang natin iasa sa magulang natin ang lahat at isa walang bahala nalang ang mga bagay-bagay na dapat nating gawin at responsibilidad bilang anak. Pero hindi po pwede na idepend nyo ang buhay nyo sa kaibagan o sa syota nyo. We have to set our priority. Bakit? Marami kasi ngayon sa kabataan importante ang katropa at syota keysa sa pamilya. Kasi akala nila yun na nagbibigay lakas sa kanila tuwing silay namumurublema. Malaking MALI po yun. Ang Magulang ay Magulang. Wala silang hinanggad kundi mapabuti ang kanilang anak. Kung mabuti silang kaibigan eh di sana sila ang magsasabi sayo na kausapin mu nanay o tatay mu, wag kang magtampo mahal ka ng magulang mu. Hindi yung kaibigan na yayain ka sa kalokohan. Magpapakalasing halos magpakaluinod sa alak, gumusatos ng gumastos, malululong sa bisyo at kung anu pang hindi magandang gawain. Hindi yan ang solution sa problema. Kasi ang problema kayo lang naman ang gumagawa. Ni Hindi man lang naawa sa magulang na mag-hapon nagtatrabaho halos mamatay sa pagod tapos pag-uwi lasing ang anak at nagwawala pa. Buhay nga naman!

Pero saludo po ako sa ibang kabataan na merong pagsisikap na makapatapos ng pag-aaral at merong planong tulungan ang magulang, kung sila ay meron ng magandang trabaho. Ang pangit pakinggan kung yang anak mu na gustong mung makapagtapos ng pag-aaral ang eh laman ng isip eh mag-aasawa na. Na hindi nga nila maayos ang kanilang sarili tapos mag-aasawa na. At kukuha pa ng malaking responsibilidad. Kadalasan sa mga maagang nasisi-asawa ngayon sumasaklolo pa yung magulang, kasi hindi nila matiis na yung anak nila ay nag-hihirap. Walang pagod na pagsakripisyo parin ay ang magulang natin. San ka rin din uuwi eh syempre sa magulang mu. Bakit nasaan na ba yung ipinagmamalaki mung katropa, kaya ba nilang tulungan ka? O parepareho din lang kayu ng kapalaran. Tayo po ang nagdedesisyon sa sarili natin. Habang maaga pa sana naman maisipan ninyong magbago. Mahiya naman kayo sa magulang nyo. Maswerte pa nga kayo dahil nandyan ang family mu para sumuporta sayo. Sana naman wag nyo ng hintayin na mag-new year saka lang kayo magdedecide na mgbago. Kung talagang bukal sa puso nyo ang magbago dapat patunayan na ninyo hindi puro salita dapat ginagawa... Wag nyo ng hintayin na magbabago kayo kung huli na ang lahat.

 Sa lahat ng parent’s PROUD po ako sainyo, dahil kung wala kayo, wala din po kami sa mundong eto, salamat po sa buhay na ibingay nyo saamin. Sa pangaral, gabay at pagsasakripisyo. Lahat po tayo nagkakamali pero sa pagkakamaling yun tayo natutu kung panu itama ang mali, at gawin kung anu ang dapat. Bilang isa rin kabataan, na bubuhay po ako sa pangarap, na sana pagdating ng panahon masuklian ko rin ang paghihirap ng parents ko at mabigyan din sila ng magandang buhay. Sa lahat ng kabataan. Wag nyo na pong tularan ang maling bisyo. Be positive thinker. Do your best to attain your goal. Remember simulat bata pa tayo, nung nasa nursery tayo gusto natin makamit yung sinsabi natin na (Someday I want to be a professional). Lahat tayo tatagumpay! Mabuhay po tayo na may takot sa dios. Malaya po tayong mangarap at wag mawalan ng pag-asa. Dahil sa kabila ng lahat darating na darating din ang panahon na sasabihin natin THANK YOU LORD FOR ALL THE BLESSINGS! Di ba masayang pakinggan. I hope everybody will be happy forever. Face your fear and be strong, coz no matter what happen ang pamilya ay pamilya. And also God will always guide us. Never lose faith and be brave. Lahat tayo tatagumpay kung tayo ay nasa tamang landas na tinatahak. That’s all… Thanks for reading my blog. I hope everybody like it! Your comments and reaction will be accepted. Once again Thank you so much and God Bless. I love You All!